تاريخچه

حسابداري همزاد تمدن بشري است و به اندازه آن قدمت دارد. نخستين مدارك كشف شده حسابداري در جهان، لوحه‌هاي سفالين از تمدن سومر در بابل (Babylon) است و قدمت آن به ۳۶۰۰ سال قبل از ميلاد بر مي‌گردد و از پرداخت دستمزد تعدادي كارگر حكايت دارد.[۴] مدارك و شواهد نشان مي‌دهند در تمدن‌هاي مصر، رم و يونان باستان نيز نوعي كنترل‌هاي حسابداري برقرار بوده و نوعي حساب جمع و خرج تنظيم مي‌شده است. شخص جمعدار، مأمور دولت يا شخصي كه محافظت از پول يا دارايي ديگري به او محول بوده است در فواصل زماني مقرر حساب خود را به ارباب يا مسئولان دولتي پس مي‌داده است. براي اين كار دو فهرست تفضيلي از دريافتها و پرداختها بر حسب پول، وزن يا مقياس ديگري تهيه مي‌شد و جمع آن دو مساوي بود. فهرست دريافت شامل موجودي ابتداي دوره به علاوه وجوه يا كالاي دريافتي طي دوره بود. فهرست پرداخت شامل مبالغ پرداختي، كالاي فروخته شده يا به مصرف رسيده در طي دوره به علاوه مانده پول و كالا نزد جمعدار بوده است كه بايد به ارباب تحويل داده مي‌شد؛ بنابراين، حسابداري باستاني تنها جنبه‌هاي محدودي از فعاليتهاي مالي را در بر مي‌گرفت و با سيستم جامعي كه كليه عمليات مالي حكومت را ثبت و ضبط كند يا به نگهداري حساب معاملات تجاري بپردازد، فاصله بسياري داشت. اين نوع حسابداري تا قرون وسطي دوام يافت.